第36頁 (第2/2页)

空如也,唯有一張老舊的照片。上面的男人風華正茂,在山巔笑得快活燦爛。

他回頭看了一眼阿周,心跳漏了幾拍,不知為何,他明明希望阿周想起過去,卻偏偏不願意把那張照片拿給他看。吳翼不自然地扭過身子,下意識地瞅了眼旁邊兒的雜貨間,還沒等阿周再說什麼,就一溜煙兒地跑了出去,蹚著地上的積水跑到小賣鋪,朝阿周說,「我要開門了!」

阿周吐了口濁氣,皺緊自己的眉頭,不知吳翼葫蘆里賣得什麼藥。

傍晚時分,吳翼一改常態,非但沒有黏在阿周身邊,反而神神秘秘地一個人要去鎮子上,吳爺爺在他身後喊,「讓阿周陪你一起去吧。」

吳翼連連擺手,跟個小兔子似的,一跳一跳地走了。

</br>

<style type="text/css">

banners6 { width: 300px; height: 250px; }

dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }

dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }

dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }

dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }

</style>

<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>

</br>

</br>